Schooltje op de grens
Een deel hoorde bij Eschmarke, het andere deel bij Usselo. Bijvoorbeeld op kerkelijk gebied betekende dat een scheiding. Aan de ene kant gingen de boeren naar Usselo, aan de andere kant naar Enschede. Het feit dat het oude schooltje van Broek Heurne precies op de grens is gebouwd kan geen toeval zijn. Onze voorouders hebben toch op een of andere manier geprobeerd om voor enige samenhang te zorgen. Rode draad door de geschiedenis van de buurtschap is de eeuwige dreiging van het oprukkende Enschede. Een al in 1901 opgerichte en nog steeds bestaande buurtkring kon niet verhinderen dat de snel groeiende stad meer dan de helft van het oorspronkelijke grondgebied van de buurtschap in gebruik nam voor woningbouw. Na het nog kleinschalige Tuindorp Broek Heurne in de jaren 30 schoof de stad na de oorlog met grootschalige woonwijken als Wesselerbrink, Stroinkslanden en Helmerhoek steeds verder op richting de Duitse grens.
Verdwenen landschap
Vroeger begon Broek Heurne zo’n beetje bij de singel in Enschede, nu kilometers verderop. Prachtige boerderijen zijn verdwenen. Het landschap is voorgoed veranderd. De buurtkring heeft voor alles moeten vechten. Verharding van wegen, een fietspad langs de weg naar Buurse: het ging nooit vanzelf. Wat nu over is, moeten we behouden. Veel van de oorspronkelijke families wonen hier nog steeds, ook al zijn de meesten gestopt met boeren. Hoe klein we inmiddels ook zijn geworden, dat geeft toch vertrouwen voor de toekomst.”
Berenbroek koestert de verhalen. Ze staan opgetekend in het boek dat er 22 jaar geleden bij het eeuwfeest van de Buurtkring werd uitgebreid. Over het schooltje dat in 1974 de deuren sloot, het nabijgelegen café Meisters Mina en toneelvereniging De Vriendschap die in 1964 het 15-jarige lustrum vierde met een lied over de dreigende teloorgang van de buurtschap: „Broek Heurne ik neem je in gedachten mee, al word je later ook een stuk van Enschede.