De vuurwerkramp vanuit Mekkelholt

Zaterdag 13.00 mei 2000 begon als een warme dag en ik was onderweg om wat boodschappen te doen voor een verjaardag die ’s avonds gehouden zou worden. Terwijl ik door de stad reed, hoorde ik het geluid van brandweerwagens en sirenes in de verte. Het was in de wijk Mekkelholt, een bekende wijk voor mij. Daar woonden familieleden en vele bekende mensen van mijn voetbalclub VV Roombeek.
Ik was nieuwsgierig en besloot in de richting van de geluiden te rijden. De brand die gaande was, is ontstaan aan de Tollensstraat, een straat die ik goed kende. Daar zat een vuurwerkfabriek, een plek die voor mij niet onbekend was in de stad. De situatie leek in eerste instantie niet verontrustend, maar al snel werd het duidelijk dat de brand ernstig was.
Op dat moment, op nog geen 800 meter van mijn ouderlijk huis, een rommelend geluid met veel vuurwerk dat de lucht in vloog en eindigde in een explosie. Ik bevond me precies achter een cameraman tijdens de eerste explosie – de beelden die toen zijn vastgelegd, gingen later de hele wereld over. In paniek vluchtte ik verder, zo’n vijftig meter de Nachtegaalstraat in.
Op dat moment volgde de tweede, nog zwaardere explosie. De kracht ervan was overweldigend, ik kwam door de drukgolf zo’n halve meter van de grond en raakte direct gewond. Mijn elleboog was beschadigd en ik had verschillende hoofdwonden, waarvan sommige later met ongeveer vijftig nietjes moesten worden gehecht.
In paniek rende ik naar huis, maar het was chaos. Mensen renden in alle richtingen en de situatie was allesbehalve veilig. Gelukkig was er een buurman die me naar het ziekenhuis in Oldenzaal bracht. Daar kwam ik als een van de eerste slachtoffers aan. Het ziekenhuis was al in volle actie en ik herinner me nog goed dat er artsen in zomerkleding binnenkwamen omdat ze snel waren opgeroepen om te helpen.
De dagen na de ramp waren onwerkelijk. Barbecueën op Moederdag onder een hemel van overvliegende helikopters. Toen hoorden we dat een goede jeugdvriend, Nick Azink, het slachtoffer was geworden van de explosie en was overleden aan de gevolgen van zijn verwondingen.
In de weken en maanden daarna heb ik mijn steentje kunnen bijdragen aan de wederopbouw van de stad. Destijds werkte ik bij het bouwbedrijf Ter Huurne, dat zich aan de rand van het rampgebied bevond. Ik heb bijna een jaar gewerkt aan het herstellen van de Mariakerk in Enschede.