Rondzwervende beroepsmilitair die zich thuis voelt in Enschede en verliefd is op Polen
Op 29 november 1944 ben ik wel op een hele bijzondere plek geboren. In een ziekenhuis in Amsterdam, waar de dag van mijn geboorte, het gebouw ernaast werd platgebombardeerd. Het had maar een haartje gescheeld of ik had dit verhaal nooit kunnen vertellen. Als jonge man werd ik beroepsmilitair en kwam ik via Weert, Den Bosch, Apeldoorn, 40 jaar geleden in Stroinkslanden terecht. je had geen keus en moest van het leger gaan naar de basis waar je op dat moment nodig was. Ik werkte voor de militaire inlichtingendienst en lieg de vierdaagse als lid van de sectie stiekem.
Als militair reed ik in mijn vrije tijd rond in een volkswagen kevertje rond en ontmoette in het park berg en bos mijn huidige Poolse vrouw uit Almelo. Zij waren na de 2e wereldoorlog naar Nederland gekomen. Ik ben met haar vele malen naar Polen geweest en ben met veel warmte opgenomen in de familie. Omdat we een huis konden krijgen in Stroinkslanden, Hanenberglanden zijn we naar Enschede verhuisd. Op een prachtige plek tegen de weilanden aan. Een prachtplaatje en heerlijke wijk/gebied om te wonen. Ik voel me hier enorm thuis, onze zoon woont inmiddels 30 meter verder. Ik help graag mensen, en zo heb ik ook mensen geholpen die hun huis kwijt waren geraakt tijdens de vuurwerkramp. Ik hielp ze met het ophalen van ingezamelde spullen bij het Diekman. Ik vermaak me prima met mijn grote hobby foto’s maken. Ik ben lid van de fotoclub Rijksmuseum. Eén van de mooiste plekjes in Enschede om foto’s te maken is de Walstraat. Enschede is mij thuis, maar door de warmte en intimiteit van mijn Poolse schoonfamilie zou ik daar ook prima kunnen wonen